شیخ صدوق از ابوبصیر نقل کرده است که گفت :
بعد از وفات امام صادق (علیه السلام) خدمت ام حمیده مشرف شدم تا او را تسلیت بگویم
پس از آنکه مدتی گریه کرد و من به خاطر گریه او گریستم فرمود : ای ابو محمد ! اگر امام صادق
(علیه السلام) را در هنگام وفات می دیدی ، امر عجیبی از آن حضرت مشاهده می کردی ،
ایشان چشمان مبارک خود را گشودند و فرمودند :
همه خویشاوندان مرا نزد من جمع کنید .
پس از آنکه تمام آنها نزد آن حضرت گرد آمدند ، به آنها نگاهی کرد و فرمود:
« ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة »
کسی که نماز را سبک شمارد ، به شفاعت ما نمی رسد و از آن بهره مند نمی گردد .
ثواب الاعمال ، 228
